Nadciśnienie, złogi tłuszczowe, wysoki cholesterol – wypróbuj skuteczne zioła

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu farmakologia nie była tak powszechna i dostępna jak dziś, a nasze mamy i babcie posiadały ogromną wiedzę na temat leczniczych właściwości ziół. Przeziębienie, nadciśnienie, bezsenność, problemy żołądkowe, nadciśnienie i wiele innych dolegliwości – na wszystkie te dolegliwości miały ziołowe recepty. W takim domu właśnie się wychowałam, gdzie oboje rodzice preferowali takie metody, stąd pewnie i moje dzisiejsze zainteresowania i pasja. Zioła działają jak leki, a może nawet i skuteczniej, z tym, że są naturalnego pochodzenia, przyjazne dla organizmu i nie niosą szkodliwych skutków ubocznych. Są też tanie, a większość z nich można samemu zbierać i suszyć. Poniższy podział ziół według ich działania, ma na celu ułatwienie Ci wyboru i szybkie zadziałanie w przypadku różnych dolegliwości. Zachęcam do korzystania z darów natury.

Więcej na temat nadciśnienia i jego leczenia naturalnymi metodami znajdziesz w e-booku o nadciśnieniu, którego z całego serca polecam.

Ziele z rodziny astrowatych, bardzo pospolite, i znane nam wszystkim ze specyficznych kwiatów (rzepów), które podczas spacerów mogą nam się przyczepić do odzieży. Jednak z punktu widzenia właściwości leczniczych to nie o kwiaty chodzi lecz o korzeń tego ziela. Zbiera się go wiosną lub jesienią, czyści suszy. W kuchni japońskiej znany jest pod nazwą gobo, a w chińskiej jako niubang.

Łopian – właściwości lecznicze

Gorzkie w smaku ziele łopianu:

• Kontroluje rozrost drożdżowców,
• pomaga usunąć z naczyń krwionośnych złogi tłuszczowe i cholesterolowe,
• osusza nadmiar wilgoci z organizmu,
• zmniejsza stany zapalne dzięki zawartym w zielu lignanów
• skuteczny przy wypryskach skórnych,
• ma działanie napotne dzięki czemu usuwa toksyny z organizmu
• oczyszcza krew,
• reguluje poziom cukru we krwi, dzięki zawartości inuliny i kwasu arktygenowego
• stosowany w dolegliwościach żołądkowych,
• wywar z korzenia pomaga w leczeniu bóli reumatycznych

Łopian - jak stosować

Korzeń łopianu można spożywać na dwa popularne sposoby, np. w postaci wywaru z suszonego zioła lub gryźć surowe lub ugotowane korzenie. Do przygotowania wywaru należy użyć około 3 łyżki ziela, które należy zalać wodą i doprowadzić do wrzenia, gotując około 3 minuty. Odcedzony wywar po wystygnięciu nadaje się do spożycia 2-3 razy dziennie. Ten sam napar możemy wykorzystać zewnętrznie do przemywania skóry, jeśli mamy problem ze skórą trądzikową, łojotokową.

Nazywane są kwiatami światła, gdyż ich płatki rozwijają się wraz ze wschodem słońca i chowają po jego zachodzie. Te niepozorne i delikatne kwiatki są bogactwem wielu składników, m.in. takich jak: garbniki, gorycze, flawonoidy, kwasy organiczne, olejki. Listki tej rośliny są bogate w Witaminę C, sole mineralne (potas, wapń, fosfor, magnez i żelazo).

Kwiat stokrotki – właściwości lecznicze

• Obniża ciśnienie krwi i przeciwdziała miażdżycy, dlatego polecany jest szczególnie osobom starszym,
• działa moczopędnie i przeczyszczająco,
• wykorzystywany w kamicy nerkowej,
• jako środek przeciwgorączkowy i wzmacniający,
• w medycynie ludowej stosowany przy krwawieniach z płuc i pęcherza moczowego,
• usuwa problemy z przemianą materii,
• reguluje cykl menstruacyjny,
• zewnętrznie, w postaci okładów używa się go na źle gojące się rany, owrzodzenia i wykwity skórne i stłuczenia.

Kwiat stokrotki – jak stosować

Najpopularniejszy jest napar z kwiatu, który sporządza się z około 2 łyżek ziela zalewając szklanką wrzątku. Po około 20 minutach herbatka jest gotowa do spożycia. Dla uzyskania efektów pijemy 2-3 razy dziennie. Ten sam napar można wykorzystać do przemywania twarzy, płukania gardła czy okładów na zranienia i trudno gojące się rany. Jeśli chcemy zrobić kąpiel z użyciem kwiatu stokrotki, to przygotowujemy około 1 litra naparu i wlewamy do kąpieli.

Fiołek trójbarwny, bo taka jest fachowa nazwa, to roślina znana nam jako bratek polny. Rośnie dziko na polach, łąkach, przydrożach w Europie i Azji. Zdobi nasze ogródki kwitnąc od czerwca do września. Ma bardzo szerokie wykorzystanie w medycynie ludowej w leczeniu wielu dolegliwości. Wszystko za sprawą składu chemicznego – flawonoidy (rutozyd, kwercetyna, wiolutozyd), garbniki, olejek eteryczny, sole mineralne, kwas salicylowy, saponiny i śluzy.

Bratek polny – właściwości lecznicze

• Stosuje się go w leczeniu nadciśnienia tętniczego,
• flawonoidy uszczelniają naczynia krwionośne i poprawiają przepływ żylny,
• reguluje przemianę materii, pomaga usunąć zbędne produkty przemiany materii, dzięki zwiększeniu diurezy
• ma właściwości moczopędne i oczyszczające, stosowany jest w leczeniu zapalenia dróg moczowych
• poprawia wygląd skóry, włosów i paznokci,
• pomaga zwalczyć problemy z trądzikiem,
• ma działanie wykrztuśne dzięki zawartym w zielu saponinom,
• działa też napotnie i pomaga leczyć przeziębienie.

Uwaga! Przeciwwskazaniem do stosowania bratka może być zakrzepica oraz zaawansowana miażdżyca występująca najczęściej w podeszłym wieku.

Ziele bratka - jak stosować

Najpopularniejszą formą jest napar wykonany z suchego ziela w proporcji 1-2 łyżeczki na szklankę wrzątku. Parzymy pod przykryciem około 15 minut. Pijemy 2-3 razy dziennie. Ten sam napar możemy wykorzystać zewnętrznie do przemywania skóry tłustej czy trądzikowej. Taki napar można wykorzystać również do użytku zewnętrznego - doskonale sprawdzi się w roli toniku do skóry tłustej i trądzikowej.

Szeroko wykorzystywany w winiarstwie, używa się go do wzbogacania różnych herbat, którym nadaje leśny zapach. Ziele to bogate jest w garbniki, taniny, flawonoidy, kwasy fenolowe, Wit. C i ma szerokie zastosowanie lecznicze wewnętrzne i zewnętrzne.

Liść poziomki – właściwości lecznicze

• Wspomaga układ krążenia,
• wspiera funkcjonowanie wątroby,
• opóźnia procesy starzenia się,
• działa napotnie i moczopędnie, przyśpieszając dzięki temu usuwanie różnego rodzaju toksyn z organizmu.

Liść poziomki – jak stosować

Najpopularniejszą formą jest napar, który przygotujemy z 1-2 łyżeczek suszonych liści ziela i szklanki wrzątku. Parzymy herbatkę około 15 minut i pijemy 3-4 razy dziennie. Ten sam napar można wykorzystać do płukania gardła, robienia okładów, szczególnie na zmęczone i opuchnięte oczy.

Wszystkie niezbędne informacje opisała tutaj: 10 najlepszych polskich ziół i ich zastosowanie

Najbardziej kojarzymy ją z tą wiszącą na drzwiach lub pod sufitem w wielu domach. Jako ozdoba świąteczna i symbol ochrony przed nieszczęściami, jako symbol długowieczności i bogactwa. Jako ciekawostkę podam, ze nie może ona stać w wazonie, a powinna koniecznie wisieć. Jemioła to także lek na wiele dolegliwości. Zawiera wiele cennych składników, m.in. lektyny i wiskotoksyny, które wykazują działanie cytoksyczne (niszczą komórki nowotworowe) i pobudzają układ odpornościowy. Właściwości lecznicze jemioły związane są z rodzajem drzewa, na którym ona pasożytuje. W jej składzie znajdują się oprócz wymienionych polisaharydy, alkohole cukrowe, aminokwasy, awonoidy, fitosterole. Jemiołę zbiera się od grudnia do marca, a surowcem są liście oraz łodygi, bez owoców (białych kulek). Ziele suszy się w dość wysokiej temperaturze około 25 stopni. Ususzone ziele pakujemy w papierowe torby i przechowujemy w przewiewnym miejscu.

Jemioła – właściwości lecznicze

• Obniża ciśnienie krwi,
• zwiększa częstotliwość skurczów serca,
• rozszerza naczynia krwionośne,
• działa moczopędnie i uspokajająco,
• stosowana w zaburzeniach miesiączkowych,
• w kulturze wschodu, np. Japonii przyrządzano z niej lek przeciw niepłodności kobiet,
• łagodzi dolegliwości związane z menopauzą, szczególnie nadpobudliwość i rozdrażnienie,
• zaleca się ją w leczeniu chorób stawów.

Jemioła – jak stosować

Najlepszy na obniżenie ciśnienia będzie macerat. W tym celu należy łyżkę rozdrobionego ziela zalać szklanką przegotowanej,letniej wody i odstawić na około 30 minut. Po tym czasie odcedzamy, wyciskamy pozostałe ziele i pijemy w małych ilościach 1/3 szklanki 2-3 razy dziennie.

W naszym kraju rośnie dziko na terenach nizinnych, na przydrożach, suchych pastwiskach, na terenach nasłonecznionych i bogatych w wapń. Rośliny te kwitną od kwietnia do sierpnia i mają różowo-fioletowe kwiaty. Inne nazwy stosowane dla tej rośliny to lwie serce, lisi ogon, lwi ogon. Serdecznik rozpoznamy też po nieprzyjemnym zapachu jaki wydziela. Osiąga on wysokość do 120 cm. Jego lecznicze właściwości związane są z bogactwem wielu związków, takich jak: glikozydy nasercowe, garbniki, cholina, alkaloidy, olejek eteryczny, antocyjany, sole mineralne (wapń, potas, krzem), kwasy organiczne, żywice.

Serdecznik – właściwości lecznicze

• Stosuje się go do produkcji mieszanek na problemy sercowe,
• działa uspokajająco i moczopędnie,
• obniża ciśnienie krwi,
• posiada właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne,
• zwiększa przepływ krwi do serca,
• zalecany dla osób z miażdżycą,
• zaleca się go w migrenach i depresjach,
• używa się go w napięciu przedmiesiączkowym i do łagodzenia objawów menopauzy (nerwowości, duszności,zawrotów głowy),
• pobudza produkcję soków trawiennych, dlatego wskazany jest w zaburzeniach pracy przewodu pokarmowego.

Serdecznik – jak stosować

Ziele można przyrządzić albo w formie wywaru bądź nalewki. W tym celu około 2 łyżeczki ziela zalewamy szklanką wody, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy na małym ogniu około 5 minut. Pijemy na łyżki, od 3-5 razy dziennie przed posiłkami.

Nalewkę przygotujemy zalewając 2 łyżeczki suchego ziela 50 ml. spirytusu. Odstawiamy na 7-10 dni do nabrania mocy, następnie odcedzamy i pijemy dawkując krople – 3-40 kropli, 3-4 razy dziennie przed posiłkami.

Serdecznik stosuje się również zewnętrznie na obolałe piersi matek karmiących. W tym celu parzymy liście wrzątkiem i przykładamy w obolałe miejsce. Wywarem możemy również przemywać oparzenia, podrażnienia skóry, rany.

Oprócz wymienionych powyżej ziół, skutecznie ciśnienie obniża czosnek (można go stosować w formie tabletek, jeśli nie lubi się zapachu i ostrości), skórka cytryny, pory i żurawina. Zioła przyjmowane pojedynczo jak najbardziej działają, ale połączone ze sobą działają jeszcze skuteczniej. Bardzo dobrą mieszanką na serce w razie jego kołatania i arytmii jest:

• owoc głogu,
• serdecznik,
• pokrzywa,
• jemioła.

Robimy z tych ziół mieszankę używając identycznych proporcji każdego z nich, następnie dwie łyżki takiej mieszanki zalewamy dwoma szklankami wrzątku, zaparzamy i wypijamy.